Monique Angele

Monique Angele - Monique Angele EP
Despite the EP cover artwork showing what appears to be a moody teenager waiting for the phone to ring, Monique Angele is actually a highly accomplished Canadian musician and songwriter. This EP showcases six of her songs beginning with 'Poisonous Touch' which features rolling piano of classical proportions and vocals that border on the operatic but with pop sensibilities....popera if you will. 'Eyes' has a more slinky, seductive feel that is quite enchanting while 'Waltz' is, well, a waltz which is not something you get very often in mainstream music these days.

Now, there's no denying that Angele is hugely talented artist but I can't pretend that the operatic singing is my cup of tea I'm afraid. Nevertheless, 'Pity' has a sumptuous piano melody and a more soaring vocal rather than operatic which brings out the melody more. 'Touch As A Sign' has a musical feel to it of Andrew Lloyd-Webber proportions which isn't necessarily a positive thing from where I'm sitting. The EP finishes off with a live version of 'Pity' which, if nothing else, proves that the lady has a serious pair of lungs on her. Technically impressive stuff but not something I can get emotionally involved in I'm afraid.

More information: http://www.moniqueangele.com/ - Roland Monger

Vanuit de Canadese wereldstad Toronto bereikte ons een ep-tje van een voor ons totaal onbekende zangeres die Monique Angele blijkt te heten en dat muzikale debuutschijfje ook met die naam als titel heeft uitgebracht.

Vijf nummers staan er op “Monique Angele”, aangevuld met een live versie van het nummer “Pity” dat ook in een studioversie op deze cd staat. Om deze plaat te beginnen koos de zangeres voor het nummer “Poisonous Touch” (zie video) dat eveneens als eerste single op de markt zal worden gebracht.

Haar theatrale opera-achtige stem past wel goed bij de liedjes die onder begeleiding van piano worden gebracht, maar of de wereld op dergelijke atmosferische nummers zit te wachten valt misschien wel wat te betwijfelen. De song “Eyes” zal zeker op gejuich worden onthaald in de opera zelf, maar daarbuiten op niet zoveel krediet kunnen rekenen.

Wel leuk vinden wij het liedje “Waltz” dat ook met die operastem wordt gezongen, maar dan wel met de ondersteuning van een op piano gespeelde ‘hoempapa’ walsdeuntje. Ook het eerder aangehaalde liedje “Pity” dat wat meer met de hedendaagse popmuziek aansluit, kan op onze goedkeuring rekenen en de pianoballad “Touch Of A Sign” is sterk genoeg om eventueel door iemand als Celine Dion te worden opgepikt voor een coverversie op haar volgende album.

Onze slotconclusie blijft echter dat we vrezen dat er eerder een beperkt publiek geïnteresseerd zal zijn in dit genre dat Monique Angele heeft gekozen voor de start van haar muzikale loopbaan. Maar vooral zouden we willen stellen: luister en oordeel zelf.

(valsam) - Freddy Celis

The vocals are the main thing here. Musically this is mostly piano, but it runs a wide range. There are two stellar tracks and the rest are a bit less impressive. The vocals impress throughout, but the musical style just doesn’t work as well for me on some of the songs.




Track by Track Review

Poisonous Touch
Drums start things. Piano joins and then the vocals. It’s a soaring kind of number that’s very jazz-like. There is definitely a theatrical element at play, too. The vocals are really powerful. As pretty as this is, it’s also very angry. It gets very powerful as it builds outward.


Eyes
The treatment here is very classical in nature. There is an operatic quality to this piece for sure. It’s pretty and powerful.

Waltz
This bouncy waltz has very operatic vocals. The backdrop is just piano. I’m not a big fan of opera, so this one kind of loses me. If you are into that thing, though, I’m sure it’s great.

Pity
In stark contrast, this piece is powerful. It mixes piano and other classical elements with a more rock based arrangement. The vocals just plain soar. It’s one of the best pieces here, along with the opener.


Touch as a Sign
Another potent cut, the vocals are really strong on this piece. It’s mostly a piano arrangement.

Pity
Although I prefer the studio version, this live take of the earlier cut is quite good. - Review by G. W. Hill